İki yıl kadar önceydi.
Erzurumspor inişli çıkışlı performanslar sergiliyor, başarıda istikrar bir türlü sağlanamıyordu.
O dönem yine çok sevdiğim bir isim vardı kulübün Başkanlık koltuğunda. Mevlüt Doğan...Sporu bir türlü benimseyemedi selametlik Doğan. Öyle ki, görevi bırakmasına kendinden daha çok biz dostları üzüldük. Kişilikli ve karakterliydi...
Hiç unutmam! Ramazan ayıydı.
Erzurum Büyükşehir Belediye Başkanı Mehmet Sekmen'in makamının önünde Düzgün Marketler Yönetim Kurulu Başkanı Ömer Düzgün'le karşılaştık. Düzgün'e; '' Kulübe Başkan olmak için daha ne bekliyorsun ? '' dedim. Gülümsedi.
O gün makama geçtiğimde gördüm ki Başkan Sekmen'in yüzünde güller açmıştı. Meğer Sekmen, adını sır gibi sakladığı Kulüp Başkanın da karar kılmış ve kamuoyuna duyurmak için Erzurum'a çoktan davet etmişti bile.
Başkan, akşamında ise gazete sahipleri için iftar davetinde bulundu. Bu davetin sebebi hem bizlerle bir araya gelmek hemde yeni başkanı basına duyurmaktı. O ismi ilk defa orada duydum. Erzurumspor'un yeni Başkanı Hüseyin Üneş'ti. Tanımıyordum. Herkes birbirine bakıyor, aydınlanmaya çalışıyordu. Yalan yok! İstanbul'dan gelecek olmasından dolayı fazlasıyla önyargılıydım.
Ancak sonrasında o kadar çok ortak dostumuz olduğunu gördüm ki, Üneş'i anlata anlata yere göğe sığdıramıyorlardı. Elbette öyle olmasaydı zaten kilometrelerce uzaktan çağrılır mıydı ?
Çok fazla zaman geçmeden ilk toplantıda bir araya geldik, tanıştık. Gözü kara, özgüveni, hevesi ve de hedefi vardı. İdeallerini ifade ederken bu koltuk benim diyordu adeta.
VE O OLAY GERÇEKLEŞTİ
Daha ilk toplantı da her konuya müdahil olan bir yönetici, açıklamaları ile çiçeği burnunda Başkanı gölgelemeye çalışıyordu... Aslında biz onun diğer Başkanlardan da rol çalmasına o kadar alışmıştık ki. Ancak Üneş o yöneticiye; ''ÖNCE BEN KONUŞACAĞIM'' diyerek lafı ağzına tıktı ve her kuşun etinin yenmeyeceğini gösterdi. Böylece bir pehlivanın, bir sözle nasıl tuş edilebileceğini de izletmiş oldu. Bir Dadaş gibi... İşte o an içimin yağları eridi ve o yağlar gönlüme ulaşan sevgi köprüsünü kurdu.
Haftalar, aylar geçti. Kimi zaman yendik, kimi zaman yenildik. Sonuç olarak ise haksız bir şekilde Süper Lig'den düşürüldük. Ağzımızı bıçak açmadı. Hep söyledim, yine söylüyorum. Üneş, çıplak değildi. Yalnızdı, yalnız bırakıldı. Yinede yalnız başına bir ordu gibi mücadele etti. Takımın Süper Lig'e dönmesinde önemli bir rol oynadı. Şehri Erzurum'un tarihinde bulunmayan kampanyalar ile kulübe büyük kaynaklar oluşturdu. Anadolu kulüplerinde görülmeyecek bir olaydır, canlı yayın da Erzurumspor için büyük rakamlar topladı. Takdire şayan bir mücadele verdi. Lakin alınan kötü sonuçlardan dolayı önceki gün ayrılık perdesi bu kez de Hüseyin Üneş için aralandı.
Fıtratımızda var. Vedalara dayanamayan bir toplumuz. Onunla birlikte bizlerde üzüldük. Artık bir aileydik çünkü. Sevdası göz yaşı oldu, göz yaşında maalesef sevenleri boğuldu. Hüzünlendik. Geç tanımış olsamda güzel insandı Hüseyin Üneş. Bir Dadaş gibi geldi, bir Dadaş gibi gitti...
Umarım bundan sonra Erzurum ve Erzurumspor için hayırlısı olur.
Umarım güzel insan Hüseyin Üneş'i hayatında kendi gibi güzellikler bulur.
Umarım bugüne kadar Erzurum'un ticareti için büyük uğraşlar veren, düzgün kişiliği ile bilinen, benimde yakınen tanıdığım Ömer Düzgün ile başarı bulunur.
Bundan böyle Başkan Üneş'e mutluluk, Başkan Düzgün'e başarı diliyorum.
Mavi Beyazlı bayrağın hakettiği zirvede dalgalanması ümidi ile...
YAŞASIN ERZURUMSPOR
FACEBOOK YORUMLAR